De campanile is 102 meter en daarmee de hoogste middeleeuwse toren in Italië. Het uitzicht uit de campanile is betoverend. Maar je moet er wel wat voor over hebben!
Jeroen lijkt na de beklimming nog zeer fit.
Overal het zonsymbool dat werd gebruikt om de sienezen zover te krijgen zich te scharen achter de herrezen Christus in plaats van achter één van de 17 contrada's.
Na de beklimming hebben we heerlijk ijs verdiend en een drankje. Vervolgens slenteren we door de middeleeuwse straatjes met hedendaagse (iphonende en fotograferende) toeristen naar de Piazza del Duomo.
Na een korte pauze in de schaduw - het is vandaag echt bloedheet - de Duomo in. Niet alle kinderen zijn van meet af aan enthousiast dat we weer een kerk gaan bezoeken maar binnen geven ze zich toch wel over aan het indrukwekkende interieur.Achter de Duomo treffen we een bij de tijdse priester.
Per wijk (contrada) zijn er andere vlaggen die met trots worden gepresenteerd aan elk huis en in elk steegje.
Is de straat erg schuin dan moet je je terrasmeubilair een beetje aanpassen:
In de kerk San Domenico (bouw gestart in 1226) dit prachtige Maria beeld.
Een heerlijk, maar peperduur diner omdat we natuurlijk willen eten aan de Piaza del Campo met uitzicht op de Palazzo Publico: hier nog in het volle zonnetje. 5 minuten later zou er een stortbui losbarsten, waardoor de obers op en neer moesten rennen met parasols om het terras veilig te stellen.
Het plein was in één klap leeg. Een apart gezicht. Na een 20 minuten durende zondvloed kwam de zon gelukkig weer terug en stroomde het plein vol voor de parade.
Excuus voor het grote aantal foto's maar Siena is te mooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten