zondag 11 juli 2010: terwijl heel Nederland zich opmaakt voor de WK finale in Zuid Afrika rij ik naar het NKI AVL. Caren ligt er opgenomen vanwege complicaties van haar leverkanker. We praten de hele middag: over voetbalfans en de economie (ooit ons beider studie), maar vooral over haar ziek zijn, over acceptatie van het onvermijdelijke, over alle plannen die ze nog heeft maar niet meer af kan maken.
Ze kan al weer een beetje lopen en zo gaan we met rollator een paar rondjes over de gang, in het trappenhuis met ver uitzicht over een oranje Amsterdam. Het afscheid is emotioneel: we weten het allebei - waarschijnlijk zullen we elkaar niet meer zien. Hoe zeg je dan elkaar gedag? Wat ben je toch een mooi en dapper mens en wat zal ik je straks missen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten