We krijgen per ambulance een 83-jarige mevrouw binnen die een auto ongeluk heeft gehad. De ambulancebroeders laten de foto zien van wat ooit een Fiat was. Brrrrrr. Het is een hele tour om röntgenfoto's te maken van (naar later blijkt) haar gebroken rib, gebroken enkel en eruit geknalde knieschijf. Alles doet natuurlijk vreselijke pijn. Iedereen probeert zo lief mogelijk voor haar te zijn. Mevrouw is erg in de war en wil eigenlijk maar één ding: weten hoe het met haar man is. Die is naar een ander ziekenhuis gebracht; we achterhalen dat hij alleen iets aan zijn pink mankeert en ter observatie moet blijven die nacht. Ze is boos dat hij niet op bezoek komt.
(bron: www.spaarneziekenhuis.nl)
De volgende patiënt (voor mij, want aan de balie stroomt de één na de ander binnen) is een meneer die per ambulance arriveert. Besteld vervoer door de huisarts vanaf een GGZ locatie. Boodschap "Om het weekend te overbruggen". De GGZ locatie kan de benodigde somatische zorg niet leveren. Vermoeden van een longontsteking, meneer is al aan de antibiotica. In de ambulance heeft hij 15 liter zuurstof gehad, maar nog is zijn saturatie slecht. In een kwartier holt zijn conditie achteruit ondanks de zuurstof. De foto laat een helemaal "witte" rechterlong zien: geen spatje lucht. De AIO (arts in opleiding) Intensive Care en de intensivist komen snel naar de SEH. Ik ben getuige van een prachtige training on the job. De AIO moet vertellen wat zij met de patiënt wil doen en de intensivist stelt indringende vragen om te toetsen of zij weet waarom en of ze de consequenties overziet. Als hij tevreden is gaat de behandeling beginnen: eerst intuberen, dan een gat in de rechterlong maken om een longdrain aan te kunnen leggen. Als het gat is gemaakt (hetgeen hard werken is voor de AIO en intensivist) stromen er liters longvocht over de opvangmatjes en over de vloer. Met de drain erin komen er nog vele liters achteraan. Geen wonder dat de man vreselijk benauwd was. We brengen hem naar de Intensive Care. Maandag hoor ik van die afdeling dat er maligniteit in de longen zit. Hoezo "Om het weekend te overbruggen".
De rest van mijn SEH avond breng ik door met een jongen van 15 die bij het ski-en vreselijk zijn pols heeft gebroken. Om half 12 breng ik hem met zijn ouders naar het OK-complex waar de chirurg hem gaat opereren. En een 11 jarige met gebroken judo-scheenbeen. Hij is dapper en ik mag helpen met gipsen.
(bron: www.chirurgenwerk.eu)
De enige wanklank van de avond is een meneer die uren op de SEH zit te wachten wat er nu met hem moet gebeuren. De erop aangesproken AIO legt uit waarop steeds het wachten is, maar barst ook in tranen uit omdat het zo druk is geweest vanavond. De SEH op vrijdagavond is inderdaad een hele drukke afdeling.
SEH: bedankt dat ik mocht meelopen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten