Tolken

Vrijdag 27 februari 2009: 's ochtends weer in alle vroegte aan de telefoon met het Spaarne voor een update, zodat ik RTV NH weer kan bijpraten over de laatste stand van zaken.

Vandaag de 3 medewerkers ontvangen die spontaan na de vliegtuigcrash naar de SEH zijn gekomen om te helpen tolken. Zij hoorden op de radio van het ongeluk en dachten dat turks sprekende misschien van pas zouden komen. Wat een helden!
Enorm dapper om daar te gaan staan en al die slachtoffers opvangen, zonder dat je daar ooit voor bent opgeleid. Voor de slachtoffers was het erg fijn want na zo'n traumatische ervaring als het neerstorten van je vliegtuig is het prettig als je in je moederstaal kan uitleggen wat er aan de hand is met je.

De menselijke hersens hebben na zoiets ergs ook moeite met een buitenlandse taal. Dat bleek met de heer Y ook het geval. Heb hem gister gesproken maar van mijn engels begreep hij toen erg weinig, terwijl we vanavond honderduit hebben gepraat. Voor zijn werk reist hij tientallen keren per maand met het vliegtuig. Hij mag morgen gerepatrieerd, maar weet niet of hij durft. Ik leef enorm met hem mee en hoop van harte dat hij morgen de moed heeft in te stappen. We nemen afscheid of we elkaar al een tijdlang kennen in plaats van een paar dagen.