Vergeten

Zaterdag 18 april 2009: schoonma opgehaald bij verpleeghuis en haar naar huis gereden. Eens kijken hoe dat gaat. Ze rommelt lekker in de tuin. Zet thee. Geeft de plantjes water. Gaat eigenlijk best goed vind ik. We zoeken wat voorjaarskleren uit om mee te nemen naar het verpleeghuis en gaan tegen etenstijd terug naar Diemen. Als ik de auto wil starten: paniek! De mobiele telefoon is weg. Ze zoekt overal, maar nergens te vinden.

Laatjes open en dicht, alle tassen weer leeg. Geen telefoon. "Ligt hij niet in Diemen?" "Nee hoor, ik weet zeker dat ik hem heb meegenomen". De paniek is groot en slechts met grote moeite krijg ik haar zover om mee te gaan naar Diemen. Daar ligt de mobiel gewoon op tafel.

Telefonerend met haar zoonlief - om te bediscussieren of ze nu wel of niet zelfstandig kan gaan wonen- krijg ik te horen dat ze van de week ook al had gebeld dat de mobiel zoek was. Hij was echt weg. "Waar bel je nu dan mee?"..............

Ik laat schoonma achter bij haar gang-genoten. Thuis kook ik lekker asperges en zit gezellig met "mijn" jongens aan tafel. Je vraagt je af of zij ooit ook mij moeten vertellen dat ik met mijn mobiel, die zoek is, aan het bellen ben.