Eyipantla - Comalcalco - Frontera

Vrijdag 12 februari 2010: Het weer is helemaal omgeslagen. Wind en regen. 10 meter na het hotel stopt de geasfalteerde weg en wordt een grindweg. Na een kilometer een grindweg met gaten en niet veel later een grindweg waar modder op is gegooid om de gaten te vullen. Oké!

De auto slipt door de modder en de plassen. Het wordt steeds wilder en gekker...... We komen alleen nog pick ups, grote oude bussen en paarden tegen. O ja: ook vrachtauto's die de modder neerstorten. Vooral de verse modder is door de regen een drama om door te komen. In een dorpje is een splitsing zonder borden, bij een bakkerij vragen we de weg "jullie kunnen niet door hoor met een personenauto. dat haal je helemaal niet". tja...... niet door, niet door. Maar het moet. Eigenwijze toeristen modderen gewoon door. Mooi is het wel.

Er wonen hier toch nog mensen.

Er is zelfs een kroeg!

Soms is de brug even weggespoeld. Gelukkig ontdekken we een detour.

Met grote stuurmanskunst brengt Rik ons uren berg op en berg af. Handig dat hij veel jeep heeft gereden in IJsland en grote vrachtauto's op gladde wegen in militaire dienst. Toch slaken we allemaal een zucht van verlichting als we weer asfalt bereiken. Wat een geluk dat we gister in het hotel zijn gestopt en niet in de avond in deze modderpoel terecht zijn gekomen. Onderweg geen hotel meer gezien de eerste 3 tot 4 uur!!

Over de snelweg razen we voort naar Comalcalco. Onderweg passeren we de afslag naar:

Een indianentempel ligt hier wat verlaten in het veld. Vergeten door toeristen en toch echt heel mooi.

Ze beheersten de kunst van het metselen. De muurtjes zien er uit of ze gister zijn opgebouwd en ze maakten ook al tongewelven.

Erik probeert het lokale gras:

We lunchen onderweg in Paraiso. Een paard in het restaurant is weer eens wat anders.....


We overnachten in Frontera.