Vrijdag 20 februari 2009: Sultan Abdur Mecit vond in 1856 het Topkapi paleis blijkbaar wat te eenvoudig en gaf opdracht tot de bouw van Dolmabahçe Sarayı aan de oever van de Bosporus.
Het is een paleis met een selamlik-deel (officiële ontvangsten) en haremlik-deel (woonvertrekken van de sultan en de vrouwenvertrekken). Het paleis doet erg denken aan Versaille met al zijn barok en roccoco versieringen. Onder de Süfurasalon waar ambassadeurs op audiëntie bij de sultan moesten wachten. Wij krijgen er thee van een aardige museum medewerker en voelen ons VIP's.
Serviesgoed van de sultans:
Overal hangen kristallen kroonluchters.
Wisseling van de wacht:
Het is een paleis met een selamlik-deel (officiële ontvangsten) en haremlik-deel (woonvertrekken van de sultan en de vrouwenvertrekken). Het paleis doet erg denken aan Versaille met al zijn barok en roccoco versieringen. Onder de Süfurasalon waar ambassadeurs op audiëntie bij de sultan moesten wachten. Wij krijgen er thee van een aardige museum medewerker en voelen ons VIP's.
De trap van baccarat kristal.
Serviesgoed van de sultans:
Overal hangen kristallen kroonluchters.
Elk vertrek heeft een tegelkachel. Allemaal zijn ze anders.
De Ceremoniezaal bood plaats aan 2500 gasten. De kroonluchter zou de zwaarstezijn in de wereld en engelse lampenmakers zijn er met 16 man 2 maanden mee bezig geweest hem in elkaar te zetten na vervoer uit Engeland. Het plafond is een explosie van kleuren en vormen.
In de tuin van het paleis breekt het voorjaar al door.
In de tuin van het paleis breekt het voorjaar al door.
Wisseling van de wacht:
We gaan op weg naar het Yildiz park, maar een hardnekkige pijn in mijn rechterknie adviseert me dringend een taxi te nemen. Die brengt ons tot boven in het park, weliswaar niet bij het Yildiz paleis, maar bij de porseleinfabriek. We wandelen naar het Malta paviljoen, waar Murat V nog 27 jaar heeft opgesloten gezeten. De lunch is heerlijk met een pannekoekje gevuld met kalfsvlees en een heerlijke steak met marsala rosemarijn saus. Aan een tafeltje verderop zit een verkoper van een medicatie-distributiepakket een zwamverhaal te houden tegen een ICT-directeur van een turks ziekenhuis. Het is echt te erg voor woorden. Zelfs Jeroen ergert zich aan zijn onzinnige verkooppraatjes. Hij weet op veel vragen geen antwoorden en verzint af en toe dingen waar je oren van tuuten. En alle problemen kun je wel met HL-7 koppelingen oplossen. Ergens in het gesprek zegt hij ook "Yeah, 3 months ago I didn't know anything about pharmacy". Ja, dat is wel duidelijk. Moet puntje van mijn tong afbijten om me er niet mee te bemoeien.
Na de lunch naar het Sale paviljoen. Gebouwd voor de ontvangst van grote staatsmannen zoals Winston Churchill, maar ook keizer Wilhelm II en de Gaulle hebben hier gelogeerd. Hoogtepunt is een zaal met het grootste tapijt ter wereld uit één stuk. Heb mijn camera in de rugzak bij de portier zitten, dus maar even een plaatje van intenet.
We lopen mee met een turkse toergroep (je mag niet "loslopen") en krijgen dus steeds 25 minuten uitleg in het turks en dan volgt een tweeregelige engelse samenvatting.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten