Aya Sofya, Blauwe Moskee, Cisterne 1001 Zuilen, Suleymaniye Moskee

woensdag 18 februari: als eerste gaan we naar de Aya Sofya ofwel Kerk van de Heilige Wijsheid. De kerk is meer dan 1400 jaar oud en is in 537 na Chr door keizer Justinianus ingewijd. De Osmanen hebben de kerk in de 15e eeuw verbouwd tot moskee, maar zij hebben gelukkig niet de mozaïken verwijderd waar de kerk rijkelijk mee was gedecoreerd. Een groot deel van de figuratieve mozaïeken is verloren gegaan, maar enkelen hebben de tand des tijds wonderbaarlijk overleefd. En zo is de plek een mengelmoes geworden van islamitische en byzantijnse decoraties en functies. Zij aan zij: de aartsengel Gabriël en de koranverzen.

Ook een aparte combinatie: een islamitisch gebrandschilderd raam en deze Christus.

Men is druk bezig met restauratiewerkzaamheden. Het lijkt me moeilijk voor een restaurateur om te kiezen of je de beschadigde mozaïken laat zien of juist het decoratiepatroon uit de 15e eeuw. Het is voor mij moeilijk de grootte van het gebouw in foto's te vatten, maar onderstaande foto geeft toch wel een indruk als je de "mensjes" op de achtergrond ziet.

Uitzicht vanuit de Aya Sofya naar de Blauwe Moskee:

Onze volgende stop is de Blauwe Moskee (Sultan Ahmet Camii), gebouwd tussen 1609 en 1616. Vergeleken met de Aya Sofya dus een jonkie. De moskee heeft maar liefst 6 minaretten en is groot.

Helaas zijn de beroemde blauwe Iznik vloertegels met tapijten bedekt. Maar zelfs zonder de blauwe tegels is het interieur indrukwekkend.

De minbar (17e eeuws): plek vanwaar de imam de gelovigen toespreekt tijdens het vrijdaggebed.

Reiniging voor het betreden van de moskee:

We komen terecht in de English Bookshop - alle meegenomen boeken al uit! Op aanraden van de best nog jonge verkoper, die nota bene Geert Mak heeft gelezen en ontmoet, koop ik "Birds without Wings", een roman over de vrij recente geschiedenis van Anatolië. Het verhaal gaat over kinderen/families in een klein dorpje, maar ook over Mustafa Kemal - beter bekend als Attatürk. Het boek laat zien hoe de levens van gewone mensen ingrijpend veranderen door politieke gebeurtenissen. Erg mooi geschreven en bijzonder om allerlei termen en gebruiken tegen te komen, die we deze week in Istanbul zelf hebben meegemaakt. Moet de boekverkoper nog even een e-mail schrijven dat het inderdaad een prachtboek is.

Met enig zoeken vinden we de ingang van de Cisterne van de 1001 Zuilen (het zijn er 264). We lopen over het plein waaronder de Cisterne (wateropslag) zich bevindt, maar hoe kom je er nu in. Het is er koud en klam. Langs draden loopt water in vuilnisemmers. Dak van de Cisterne is blijkbaar niet waterdicht. Wel mooi om te zien, maar het sfeervolle winkelcentrum dat in de toeristengids staat vermeld is blijkbaar verdampt. Bediening om het kopje appelthee te serveren moet ook met zoeklichtje worden gezocht.

Op de Grand Bazaar slagen we er in voor alle huis- en familiegenoten cadeautjes te vinden. Voor Corina vinden we leuke knopen.

De rugzakken zijn lekker zwaar, maar dat weerhoudt ons er niet van om naar de Suleymaniye Moskee te gaan. Gebouwd tussen 1550 en 1557 op het terrein van een oud paleis. De moskee werd omringd door ziekenhuis, gaarkeuken, karavanseraai, badhuis en scholen. Dagelijks gaf het in hoogtijperiode voedsel aan 1000 armen.

Every day life in Istanbul: korans afladen van de vrachtauto.

Het binnenhalen van de was: