Buenos Aires revisited

Teruggevlogen naar Buenos Aires. Echt een wereldstad als je er op af komt vliegen.

Hoewel niet zo warm als in Iguazu is het in Buenos Aires toch ook ernstig warm. De taxichauffeur puft er op los en alle mensen zijn bij de zee aan het uitwaaien om aan de hitte te ontsnappen. Ik babbel er vrolijk op los met de chauffeur. Aan het eind van de vakantie krijg je de taal van het gastland natuurlijk pas een beetje onder de knie. We slapen weer in hotel Carlos Via waar we hartelijk worden onthaald. De hemel komt 's nachts naar beneden. Wat een bliksem en onweer. Onder een mooi zeil op de binnenplaats roken Erik en Jeroen samen een halve Cohiba. Voor Jeroen duidelijk stoerdoenerij, want hij ziet steeds groener tijdens het roken.

De laatste ochtend in Argentinië nog even op souvenirsjacht bij het Plaza de Mayo. Mooie houten souvernirs gekocht en nu dus nog vollere tassen en koffers. 's Middags naar de luchthaven en aan boord van de vlucht die ons naar Madrid brengt. Een onrustige nacht met rondrennende kinderen en huilende babies verder landen we in Spanje. Alweer op het Europese continent. Een paar uurtjes later staan we op het natte en winderige Schiphol. Het hartverwarmend weerzien met geliefden en familie maakt veel goed van het slechte weer. Wat zullen we dat mooie en heerlijke Argentinië missen.........

Cataratas del Iguazú

8-1-2008 Nee ik ben niet nu alvast bezig met de productie van de oogartsen van het Spaarne voor de cataracten. Vandaag bezochten we het Nationale Park van Iguazu - werelderfgoed van Unesco - met tientallen watervallen http://www.iguazuargentina.com/. Het Nationale Park ligt voor 2/3e deel in Brazilië maar Argentinië zou het mooiste zijn (bron: Lonely Planet). En het was mooi. Veel gewandeld over stalen wandelpaden die over rivieren en watervallen heen zijn gebouwd. De Garganta del Diablo, het circuito superior en het circuito inferior (niet inferieur maar lager gelegen) gedaan. Het was graadje of 40 boven nul, dus de natte spray van de watervallen waar je met je neus echt bovenop staat was heerlijk om af te koelen.

In de jungle behoorlijk wat wildlife gezien: heel veel vlinders, bontgekleurde vogels, roofvogels, 2 krokodillen die in de rivier lagen te zonnebaden, een soort rat zonder staart, salamanders, iguana´s, caoti´s (wasbeertjes) én een spin zo groot als mijn hand. Durfde er nauwelijks onder door te lopen. Brrrr, eng. De wasbeertjes zien er schattig uit maar zijn wild. Ondanks tientallen borden gaan de toeristen ze natuurlijk toch voeren. Erik wilde ze een schop onder hun kont verkopen. Nou dat had ik in dit geval niet eens verboden. Domoren zijn het.

Maar het park is - ondanks de drukte en de domoren - zeer de moeite waard.

´s Avonds zat ik onder kleine rode pukkeltjes (gestoken door?? of allergisch voor??). We hebben gezwommen, poolbiljart gespeeld en gekeken naar de film Red Dragon met Hannibal Lector. Bijna nog enger dan die spin.

Super cama + super lodge

7-1-2008 Het busstation van Retiro, Buenos Aires is een drukte van belang. Elke minuut vertrek er wel een bus om ergens in argentinie een horde mensen naar toe te brengen. Het laad-losperron is dan ook één deinende mensenmassa met tassen, pakken en koffers. Om stipt 19.40 u vertrekt onze nachtbus naar Iguazu. Het is maar liefst 16 uur rijden. Maar in wat voor bus. Mega luxe slaapstoelen. Diner aan boord, glaasje champagne voor het slapen gaan, films en een ontbijtje. Beter dan de vliegtuigen dus. En niet onbelangrijk: een 2e chauffeur aan boord.

We rijden eindeloos door bossen. Het is heel erg leeg, een enkel dorpje-stadje daargelaten. De eerste echt grote stad is Puerto Rico. Dan weer veel bos.
Iguazu: 40 graden. Naar de Jungle Lodge met heerlijk zwembad. Het zwembad zo warm als een bad thuis. Een pracht van een bungalow met jaccuzzi, laptop met internet en een gevulde ijskast. Hmmm, zo zijn de laatste vakantiedagen wel uit te houden! Good thinking Jack. Met een koel Chardonay-tje op mijn eigen terrasje aan de laptop. Cool, o nee warm.

Petito Moreno

05-01-2008 (moet nog erg wennen aan de 8) Met de bus rijden we naar het nationale park naar het Peninsula Magalhaenes. Opeens zie ik hem liggen: de Petito Moreno gletsjer aan de Brazzo Norte. Zelfs van ver is hij al supermooi. Elke bocht brengt hem dichterbij en maakt hem indrukwekkender. Vanuit de bus met een bootje naar de uiterste hoek van de gletsjer. We krijgen op het strand in het zonnetje met windkracht 7 uitleg over de glacier. Hoe de gletsjer steeds optrekt over het Lago Argentino en de Brazzo Norte tot hij het peninsula bereikt. Na afsluiting stijgt het water van de Brazzo Norte. Het verschil is wel eens 26 meter geweest. Het verschil is nu 5 meter. De druk van de Brazzo Norte en de erosie van de gletsjer zorgen om de paar jaar voor een doorbraak waarbij een groot deel van de gletsjer instort. De laatste keer vond dit natuurgeweld plaats in 2006. Men verwacht voor maart-april de volgende doorbraak. De gletsjer is in een positief evenwicht. Hij groeit, breekt af, groeit, breekt af etc. etc. Elke dag verschuift het middelste ijs zo´n 2,5 meter naar voren. Het ijs dat nu vooraan ligt is 400 jaar oud. Dus een snel, jong ijs!
Met "crampons" om gaan we de gletsjer op. Dat is raar!!! Je loopt over een soort slush puppy ijs met allemaal water en beekjes en spleten en gaten en TOCH zak je er NIET door heen. Het gaat totaal in tegen alles wat onze moeders ons hebben geleerd in Nederland. NIET op het IJS als er water op staat. Het blijkt echt te houden en na de eerste vreemde minuten is het gewoon een geweldige ervaring. We lopen door een blauwe wereld en horen gorgelend water in de sinkholes. We lopen niet over paden, maar gewoon over natuurlijke richels en spleten. Wat is dit mooi.

Met een whiskey on natural rocks sluiten we de tocht af over de gletsjer. Nog tijden kijken we vanaf de balkons naar brokken ijs die van de gletsjer afvallen.

De bus brengt ons ook naar de kant van het Lago Argentino van de Petito Moreno. Daar kun je pas echt zien wat een ijsmassa hier bezig is naar beneden te schuiven. Af en toe hoor je een soort kanonsschot: dan scheurt er ergens een stuk ijsmassa in 2. Het is enorm indrukwekkend. Wouldn´t have wanted to miss this in the whole world.

Todos Glaciares

4-1-2008 Bezoek aan het Parque Nacional Los Glaciaros (Unesco werelderfgoed). Over een strak blauw Lago Argentina varen we richting de glaciers. Ineens opwinding, want daar in de verte dobbert een ijsbergje. Iedereen met fototoestellen in de aanslag. Het is een mooi gezicht!! De schots is knalblauw. IJsbergen absorberen 6 vd 7 lichtkleuren. Alleen blauwlicht laten zij door en daarom lijkt het net of de ijsberg blauw is. Hoe compacter het ijs hoe blauwer de berg wordt. Een kilometer of 10 verder heeft de boot het moeilijk met de windkracht 8 die over het meer waait. Gestaag tuft de kapitein echter verder en er komen steeds meer ijsbergen voorbijdrijven. Steeds groter, steeds gekkere vormen. Het is zo beeldschoon dat je moet blijven fotograferen. 4-1-2008 Bezoek aan het Parque Nacional Los Glaciaros (Unesco werelderfgoed). Over een strak blauw Lago Argentina varen we richting de glaciers. Ineens opwinding, want daar in de verte dobbert een ijsbergje. Iedereen met fototoestellen in de aanslag. Het is een mooi gezicht!! De schots is knalblauw. IJsbergen absorberen 6 vd 7 lichtkleuren. Alleen blauwlicht laten zij door en daarom lijkt het net of de ijsberg blauw is. Hoe compacter het ijs hoe blauwer de berg wordt. Een kilometer of 10 verder heeft de boot het moeilijk met de windkracht 8 die over het meer waait. Gestaag tuft de kapitein echter verder en er komen steeds meer ijsbergen voorbijdrijven. Steeds groter, steeds gekkere vormen. Het is zo beeldschoon dat je moet blijven fotograferen.

We varen naar de Glacier Spegazzini. Het is de hoogste glacier wand. Er vallen regelmatig brokken naar beneden. Daarvoor hoor je een knetterend scheurend geluid dat sterk lijkt op het geluid van naderend onweer. De kleuren van de gletsjerwand zijn prachtig en de vormen grillig. We krijgen er geen genoeg van.

De tocht gaat verder naar de Uppsala Glacier. Dit is de langste gletser, maar hij is een heel stuk korter dan 30 jaar geleden. Aan de boomranden op de bergen kun je precies zien waar hij vroeger ophield. Erik stelt de vraag "Hoe gaat die gletser dan terug omhoog". Owkee, uitleg gegeven over de groei van een gletsjer door sneeuwval in het bovenste deel gedurende duizende jaren en de afsmelting en afbrokkeling aan de kant waar hij in het water ligt. De Uppsala is heel breed en groot, maar we zijn het unaniem er over eens. De Spegazzini is mooier.

We maken een tussenstop op een klein eilandje: Bahia Onelli, waar we wandelen naar een meer waar de Glacier Onelli in uitkomt. Je staat er letterlijk tussen de ijsschotsjes en ijsbrokken te kijken over het water.

Ook op de terugweg is het moeilijk om te stoppen met het schieten van plaatjes van die mooie ijspaleizen die voorbij drijven.

Een super bijzondere ervaring!

Ushaia - El Calafate: bijna midzomernacht

3-1-2008 Ik vroeg het me al een tijdje voor we in Ushaia aankwamen af: hoe zit het rond de zuidpool met de zon? Jaren terug in Finland het midzomernacht licht mogen zien en dat was heel indrukwekkend. De zon in het Noorden zien staan.
En jawel: hier zo dicht bij de zuidpool in de zomer is er ook een soort midzomernachtlicht. Het is dus tot half 12 zonnig, tot half 1 schemerig en om 4 uur komt het zonnetje alweer op.
De kinderen vinden het maar niks: slapen terwijl buiten de zon schijnt.

Ze zijn dan ook blij dat we niet al te vroeg op pad moeten voor onze vlucht naar El Calafate. Het is een kort vluchtje. 20 kg overgewicht. Dat wordt bijbetalen: schade 53 pesos (iets meer dan 12 euro). Dat is te doen. Snap nu ook dat we overgewicht hebben. Op binnenlandse vluchten mag slechts 15 kg p.p. worden meegenomen.

In El Calafate is het fris. Graad of 8 Celcius. Jassen dicht maar later in het stadje wel lekker op een terrasje in het zonnetje een biertje gedronken met Erik. Tja, dan ben je echt een vrouw van middelbare leeftijd als je met je zoon pilsje kan drinken. Jeroen wilde perse niet mee naar de stad. Harry Potter veel te spannend.

´s Avonds eten we bij La Cocina een prima pasta tent. Vroeg er in want om kwart over 7 komen ze ons halen voor de excursie naar de glaciers. Onze bungalow kijkt uit over het Lago Argenina - grootste meer van Argentinië. Als we naar bed gaan schijnt de zon nog volop over het meer waardoor het azuurblauw is. Mooi uitzicht om bij te gaan slapen.

Lago Escondido y Lago Fagnano

Met een stoere landrover 4x4 gaan we de Andes in en passeren de enige Andes pas (Passo de Grimaldi) waar je in Argentinie blijft. Alle andere Andes passen leiden naar Chili. We bezoeken een hondesleefarm en maken een wandelingetje naar het Lago Escondido (verborgen meer).

Tot zover niet veel bijzonders. Dan gaat gids Juan van het standaardpad af en rijdt dwars door een beekje naar een hutje. De lunchboxen gaan van het dak en we gaan off-road. Niet te geloven wat een kuilen en bumps die auto kan nemen. Af en toe zijn we ervan overtuigd dat we moeten blijven steken, maar de landrover neemt de hindernissen met een zoiets als "gratie".

We rijden zelfs een stukje door het Lago Fagnano. Het meer is het langste meer van Argentinie (110 km). Erik en Jeroen vinden het "vet" om door het meer te rijden.

Na een rondje van zo'n anderhalfuur, komen we terug bij de hut en de lunchboxen. Juan maakt een asuado en ik was de sla in de rivier. Het smaakt allemaal heerlijk en we vermaken ons uitstekend. Af en toe enorme hagelbuien, maar wij zijn kerels van stavast dus we blijven buiten eten. Helemaal rozig komen we terug in het apartement. Waar Jeroen's bed miraculeus in een stapelbed is veranderd.......

Bosque del Glacier Martial

1-1-2008 De jongelui zijn lui. Alleen ga ik dan ook hiken in het bos van de Glacier. Mooi stil pad langs een bergbeekje (lekker water). Kom 1 man tegen in al die wandeluren. Zo'n 4,5 uur later weer retour. Erik komt terug van het internet cafe met een migraine aanval. Met Jeroen koop ik een pinguin. We eten bij een grappig tentje aan de haven. Rustig dagje.

Feliz Año Nuevo

31-12-2007 In de middag aangekomen in Ushaia: fin del mundo. Het meest zuidelijke stadje ter wereld. We eten in een restaurant met prachtig uitzicht over het Beagle kanaal. Geregeld door de vriendelijke eigenaar van het apartement die gelukkig meldde dat alles vol zou zitten met oud&nieuw. Voor exorbitante prijzen naar Argentijnse maatstaven, maar bij ons zou je er voor deze avond nog niet in de pizzeria voor kunnen eten.
Vanaf 9 uur proberen wij het Europese vaste land te bereiken want daar is het inmiddels 2008. De telefoon ligt natuurlijk plat maar sms-en komen wel aan. Althans de meeste, want 3 arriveren pas 2 januari in de ochtend.

In democratisch overleg besloten niet tot middernacht te blijven, maar terug te gaan naar het apartement waar we met mate de jaarwisseling vieren. We wensen de buren een goed nieuwjaar. Ze kijken of ze water zien branden. Er is ook bijna niemand op straat. 's Lands wijs, 's Lands eer. Hier vieren ze het binnen bij de familie en daarna gaan de jongeren tot 7 uur 's ochtends naar de disco.

Rawson y Punta Tombo y Gaiman

30-12-2007 Ja om 8.00 u staan we alweer klaar voor de bus. We rijden als eerste naar Rawson, de hoofdstad van de provincie Chubut. Daar ligt een mega-zodiac klaar die ons de atlantische oceaan opbrengt. Volgens Jack 10% kans om dolfijnen te zien. Welnee Jack: 100% kans! Het is echt fantastisch de Tonina Overa (Commerson's Dolphin) schieten als duivels door het water rond de boot en komen heel vaak even boven. Het is echt een geweldig gezicht!! We kunnen er maar niet genoeg van krijgen. Onderweg zien we ook nog pinguins en een zeeleeuw zwemmen. Midden op de open oceaan. This realy is big fun!

De 3 olanda zijn de enigen die luisteren naar de gids. Spaanssprekend excursie volk slaapt de hele dag in de bus. Als beloning krijgen we extra uitleg en mogen delen in de mate. Ook hoef ik maar te kikken en we maken een fotostop. Thx Daniel!

In Punta Tombo leeft de grootste pinguinkolonie van het continent, circa 800.000 stuks in het hoogseizoen. Allemaal Magellaan pinguins. Het mannetje arriveert als eerste en zoekt zijn nest van vorig jaar op. Het vrouwtje komt een paar dagen later. Na 2 weken legt het vrouwtje 2 eieren. Man en vrouw houden om de beurt de eieren 2 dagen warm in een buideltje op hun buik. De ander zoekt eten in zee.

Na 45 dagen wordt het kuiken geboren. Die krijgen vervolgens 85% van het eten dat de ouders verzamelen. De eerste dagen zitten ze nog in de buidel. In 3 maanden tijd groeien ze van 7 cm naar 45 cm en krijgen het gewicht van een volwassenpinguin. Als de jongen uitzwemmen naar Brazilie (waar ze niet aan land gaan) blijven de ouders nog een paar weken om aan te sterken en nog 1x met elkaar te vrijen. Daarna zwemmen ook de ouders naar Brazilie. Pinguins zijn 5 jaar nog kind en zoeken al vanaf het 1e jaar bij terugkeer naar hun geboortestrand een levenspartner. Ze worden gemiddeld 30 jaar oud en blijven meestal hun hele leven een stelletje. Romantisch dus.
Ze zien er zo lief uit, dat je blijft knippen met de camera. Erik heeft een grote pinguin knuffel gekocht en wil alle andere pinguinsoorten ook zien in zijn leven. A man with a mission.

In Gaiman (een settlement van rond de vorige eeuwwisseling van Welsh) houden we high tea bij Ty Gwen. Heerlijke taartjes en lekker veel thee!

Onderweg hebben we een mate kopje en lepeltje gescoord en drinken in het apartement echte mate. Leuk.

Peninsula Valdes

29-12-2007 Vandaag op excursie naar het Peninsula Valdes. De bus pikte ons om 8.30 u op bij het hotel tot grote "vreugde" van Erik en Jeroen die net een paar uur lagen te slapen. Maar bij het zien van de zeeleeuwen (Lobo Marino), zeeolifanten (Elefante Marino) en pinguins (Pinguino de Magallanes) is alles wel weer goed. Zeeleeuwmannetjes wegen zo'n 350 kg en meten 2,30 meter. En dan voel ik me te zwaar....

De orca's die hier leven voor de kust komen soms naar het strand om een zeeleeuw te vangen. Nergens ter wereld doen orca's dat. Zo'n 10% van de orca's doet dit voor de hele groep. Jonge orca's leren dit doordat zij spelen met gevangen zeeleeuwen. Ze "volleyballen" ermee. Jeroen voelt zich helaas tijdens etenstijd helemaal niet goed worden. In Puerto Piramides gaan we dus maar niet mee het water op (er zijn geen walvissen meer) maar zoeken een lekker terrasje in de schaduw op en versturen in een telefoonkantoortje een mailtje aan thuisfront dat we nog in leven zijn. Dan rennen naar de bus.

Ook gespot: guanaco's (familie van de lama, de elpaca, kameel en dromedaris), pichu's (gordeldierfamilie met staartje) en mara (lijkt een supergrote haas, maar is verwant aan de cavia).

's avonds eten Jeroen en ik pizza bij Ambigu. Zalig.

Tren Patagonico

We zijn eindelijk aangekomen in puerto madryn. De Tren de Patagonico had 17 uur vertraging!! De eerste keer was het krijtbord veranderd van 17 naar 19 uur. Vervolgens van 19 naar 21 en de laatste stand bleef hangen op 23 uur. Handig zo'n krijtbord. Jack maar slepen met onze koffers van en naar appartement. We konden daardoor wel het chocolademuseum nog bezoeken waar ook prinses Maxima de dag ervoor was en met Jack en Mariella lekker eten bij een leuk restaurant op het station dat heel toepasselijk "in afwachting van de trein" heet: Hasta quel legue elt ren. Het enige treinstation dat ik ken met een wijnkelder! http://www.hastaquellegueeltren.com/.

Rond middernacht mochten we instappen. De uitdrukking "iemand even naar de trein brengen" heeft voor Jack een geheel nieuwe betekenis gekregen. Om kwart over 2 verlieten we het station door mechanische pech aan de locamotief. Bij het eerste station was het alweer mis en bleven we 6 uur staan om te wachten op gereedschap. Daarna paar uur heel langzaam rijden terwijl er een auto met ons meereed!!! Dat geeft vertrouwen.

We rijden door verlaten gebieden. Her en der een "stationnetje" waar in de middle of nowhere mensen in en uit de trein stappen. Het is stoffig, droog, leeg. Wat een weidsheid, wat een eenzaamheid. Zou ik het volhouden in zo'n gebied te wonen?

Vervolgens stond gelukkig in San Antonio de Oueste onze taxi service klaar. ondanks 3x vragen vond de chauffeur Walter het niet nodig om te tanken, zodat we 100 km van San Antonio in de middle of nowhere (10 km van tankstation in woestijn) strandden. Na 20 minuten 2 auto's die ons passeerden met 140 km/u. Politie gebeld. Intussen kreeg Walter een lift. Toen politie met zwaailichten arriveerden mocht ik in mijn kippespaans uitleggen dat hij NIET mijn man was en dat ik NIET naar het benzinestation ging rijden want dan zou hij denken bij terugkomst dat zijn auto was gejat. Walter kwam retour met de andere auto. De politie hielp ons met een tankje benzine. In plaats van te zuigen aan het slangetje, blies Walter. Hele politieagent onder de benzine. Maar ze bleven vriendelijk. Stond dus midden in de nacht argentijnse politiemannen te kussen. Je moet wat he om thuis te komen. (voor wie dit niet gelooft: bij terugkomst in nederland komt foto op de blog!)

het hotel verwachtte ons pas een week later, maar de vriendin van jack had geregeld dat we toch konden slapen. zitten nu in een 8 persoons apartement met retro 70's inrichting. of zou het origineel zijn?

In HEEL PATAGONIE geen telefoonontvangst. We zijn nu duidelijk in de onbewoonde gebieden aangekomen. Minder dan 1 inwoner per vierkante KILOmeter!!!

Golf Arelauquen

27-12-2007 Koffers pakken en alles in de Chevy Corsa prakken. Keurig op tijd arriveren we bij Jack en rijden naar de golfclub. www.arelauquen.com

Jack en ik lopen 9 holes en genieten vooral van het mooie weer en het uitzicht. Erik en Jeroen krijgen les van een pro en gaan daarna 150 ballen erdoor heen meppen op de driving range.

We lunchen lekker op het terras van het clubhuis. We spreken kort met dame van de NL ambassade van Nicaragua (vorige plek Bolivia) die hier een huis heeft gekocht. Ze deelt ons enthousiasme over Argentinië en de Argentijnen. We hebben volgens haar het beste nog te goed nl. El Cayafate. We woren steeds nieuwsgieriger.

Onderweg stoppen we bij een grot met Mariabeeld, waar honderden dank-plaatjes hangen van mensen die Maria om een gunst hebben gevraagd.

Nog even een rondje zwemmen bij Jack in de tuin en dan naar de Tren Patagonico.

Siete Lagos

26-12-2007 Vroeg op pad, helaas beetje weg kwijt in Bariloche (rijden naar het zuiden i.p.v. het noorden). Maar uiteindelijk toch de weg gevonden richting Neuqen. Het "echte" Patagonië ontrolt zich voor ons. Kale heuvels, bomen die met al hun takken in één richting staan vanwege de harde wind.

Heel veel meren. Prachtige rivieren die snelstromend van meer naar meer het water vervoeren. En wat is het wijds. Langs de weg staan kilometerbordjes. We komen tot paaltje 2175. Waar is deze weg in vredesnaam begonnen? Dat moet ik maar eens opzoeken thuis.
Van de nationale route 40 nu richting Junin de los Andes. En jawel: lama's in een graslandje. Raar idee om hier rond te rijden in de Andes. Iets dat je alleen kent van aardrijkskundeles en tv. De condors laten het op het "observatoria des condors" afweten, maar mooi is het er wel. In Junin vinden we per ongeluk het enige redelijke restaurant als we de Lonely Planet moeten geloven. Hoewel per ongeluk: ik heb hier natuurlijk wel een zekere aanleg voor.

Volgende dorpje is San Martin de los Andes. Het gebied waar we door rijden is schitterend. Om de paar minuten MOET er een foto worden gemaakt.
Helaas heeft de Argentijnse overheid besloten dat de weg van SM de los Andes tot en met Villa Angostura nodig gerenoveerd moet worden, dus rijden we 65 kilometer door wegwerkzaamheden (hobbel, hobbel, hobbel, hobbel en een stof..........). In Villa Angostura zijn we dan ook wel toe aan een verfrissing. Bier lokt, maar toch maar een Licuado genomen. Mmmm.

Terug in Bariloche staan er krap 500 km op de teller en zakken we in het huisje op de bank neer.

Cerro Cathedral + Familia Weiss

25-12-2007 We zitten nog bommetje vol van de Asodo, dus het ontbijt slaan we min of meer over. Het is een slow moving day. Allemaal een beetje sloom van het late naar bed gaan. Of is het de drank?

We rijden naar Cerro Cathedral. Een bergpiek van 2800 meter, die allerlei gekke uitsteeksel heeft waardoor het een beetje op de Notre Dame lijkt. De weg ernaar toe is mooi. We zien een grote roofvogel met kromme bek zitten langs de kant van de weg met prooi. Opzoeken wat het is........ Een poging een foto te maken mislukt. Hij gaat er vandoor. In het wintersportplaatsje van Cerro Cathedral ziet alles eruit zoals in een normaal wintersportplaatsje - skischolen, liften, apresski barretjes.

Het is alleen 31 gr boven nul. In de schaduw op een terrasje drinken we geweldige liguados frambesco en durasno (wat zit daar nou in? mango, sinasappel gokken we) en eten we heerlijke nachos met gegrilde kaas. Helaas is de stoeltjeslift dicht i.v.m. kerst dus we kunnen niet omhoog.

Terug nemen we een paar binnendoor weggetjes. Dit brengt ons naar een rode zanderige helling van 20 gr waar onze Chevy Corsa vrolijk vanaf glijdt. Ik bid dat het GEEN doodlopende weg is, want omhoog komen we nooit meer. Na nog kilometers hotsen over een grindpad komen we gelukkig weer in de bewoonde wereld.

Ons kerstdiner eten we bij restaurant Familia Weiss. Gebouwd in zwitserse chaletstijl. We kijken naar een tangoshow en tangozanger. Voortreffelijk eten!

Feliz Navidad

24-12-2007 We melden ons bij Jack en Mariella voor het vieren van kerstavond met een Asodo - een BBQ die uren voorbereiding vergt en waar het vlees mmmmmmmmmmmmals van wordt. In de warme tuin met zwembad is het je nauwelijks voor te stellen dat het kerst is. Gelukkig staat er een kerstboom in het tuinhuisje om ons wel in de stemming te brengen. We drinken voor het eerst de beroemde mate, een kruidenthee die je drinkt uit speciale bekertjes met een soort metalen filterrietjes. Wij krijgen de noord-argentijnse variant - koud met sap. Lekker.

Er zijn ook vrienden van Mariella vanuit haar schooltijd in Corrientes - Adolfo en Noelle. Zij spreken geen Engels en wij amper Spaans, dus heeft Mariella de schone taak om simultaanvertalingen te doen. Uiteraard leren wij hen allen als tegenprestatie de nodige Nederlandse woorden hetgeen leidt tot hilarische uitspraken van sommige woorden. Nooit gedacht dat de ¨u¨ zo moeilijk uit te spreken was als je niet uit Nederland komt. Verder blijkt ons gebaar voor ¨gek, gestoord¨ (vuist maken voor je voorhoofd langs) ze helemaal in de slappe lach te krijgen, terwijl hun gebaar ervoor (vinger draaien bij de tempel van je hoofd) bij ons gebruikt wordt als je zegt ¨koppie, koppie¨ dus het tegenovergestelde van gek. Kun je als Olander mooi de mist mee in gaan.

Om 12 uur wordt er getoast met onze Mumm en wenst iedereen elkaar Feliz Navidad. Ook familie en vrienden worden gebeld. De argentijnen zijn verbaasd dat Nederlanders hun familie niet op kerstavond om 12 uur bellen. De arme mensen zouden denken dat er een ongeluk of iets anders vreselijk is gebeurd. Zo zie je maar weer hoe locale gewoontes verschillen.

We hebben heel veel plezier gehad met onze vrienden en ik hoop zeker ze een keer terug te mogen zien in Nederland. Dan gaan we traditioneel Nederlands eten lijkt me.

Cascada de los Cantaros y Puerto Blest

24-12-2007 Met de boot varen we uit om een uur over het Lago Nahuel Hapi te cruisen. Wind, blauw water, bergen met sneeuw. Je komt ogen te kort. Om de boot heen spelen meeuwen met de boot. Ze vliegen er rondjes om heen en scheren vlak voor de boeg langs om met de vaar wind van boot weer op te stijgen. Het doet me denken aan de lezing van Goldschmit over spelende dieren en mensen (zie blog 14-12-2007).


Een gids vertelt een heel spannend verhaal in heel snel spaans, dus ik krijg niet meer dan wat essentials mee. Het nationale park dat het meer is beslaat 55.000 m2 en is daarmee één van de grootste nationale parken van argentinie of één van de grooste meren. Laten we dat even in het midden houden. De gids spreekt genoeg engels om uit te kunnen leggen hoe laat we bij de boot terug moeten zijn. We gaan van boord en te voet door het bos tot we komen te lopen langs de Cascada de los Cantaros. Wat blijven watervallen toch mooi om naar te kijken..... met veel geweld raast het water voort en slijt de rotsblokken weg tot gladde ´slabs´. Langs de route staat ook een naaldboom van 1500 jaar oud. Megadikke stam. We lopen tot de oorsprong van de waterval Lago de los Cantaros.


Naar beneden en dan verder door het bos lopen parallel aan de oever van het meer. Veel bloemen, naaldbomen en bamboe. Er valt per jaar 3000 mm regen in dit gebied! Het is dan ook heel groen.

We arriveren in Puerto Blest en lunchen daar in een crap-toeristenhotel-restaurant. De forel smaakt er niet minder om. Lekker nog een uurtje lezen op de boot en genieten van het superzonnige weer. Op de terugweg voeren kinderen de meeuwen koekjes uit de hand vanaf het bovendek. Geweldig gezicht (niet goed voor de lijn van de meeuwen natuurlijk). Ik probeer foto´s te maken van de meeuwen, maar dat valt niet mee.

Bariloche - Circuito Chico

23-12-2007 Om kwart over 8 werden we opgehaald door een privé taxi. Het zou zwarte zondag zijn in BA, maar binnen no time waren we op de luchthaven en ingecheckt voor onze binnenlandse vlucht naar Bariloche. Oeps reeds nu 12 kilo teveel gewicht. In de koffers om precies te zijn. Jack haalde ons op van de luchthaven. Blijft toch gek zover van huis een bekende aan de gate. Alle bagage paste zowaar in de kofferbak van onze Chevrolet Corsa. Bariloche ligt aan een prachtig blauw meer Lago Nahuel Huapi, dat gevuld wordt met smeltwater uit de bergen. Er ligt een skigebied om Bariloche heen en de eerste kolonisten waren Zwitsers, zodat alles er uitziet alsof je in Davos bent gearriveerd. Onze vakantiebungalow is een chalet waar we op de bovenste verdieping huizen. We hebben werkelijk een spectaculair uitzicht over het Lago Nahuel Huapi.

Met de huurauto het Circuito Chico gereden een rondrit langs de oever van het meer waar je getracteerd wordt op een aantal uitzichten van wonderschone aard. Na enig zoeken vinden we de stoeltjeslift van de Cerro Campanearo. Hier heb je een bijna 360 gr blik over de meren en besneeuwde bergtoppen. Wauw! Veel foto´s gemaakt. Volgens de National Geographic hoort dit bij de top 10 beste uitzichten ter wereld.

We lunchen bij hotel-resort Llau Llau http://www.llaollao.com.ar/ ook hier beeldschoon uitzicht over het meer en de bergen. Niet naar het leven hier.

´s Avonds met Jeroen uit eten in de Parilla naast ons huisje. We melden ons om 10 uur - argentijnse dinertijd. Het zit vol en het blijft volstromen met gasten. Jeroen valt om half 12 van zijn stoel van de slaap, maar er komen nog gewoon mensen met kinderen binnen om te starten met eten. Wel handig als je beetje jetlag hebt dat late eten.

Recoleta

Vandaag een vrije dag in Buenos Aires. Die we starten in het grote winkelcentrum van Banesto. We bezoeken een heel mooie (en voor Jeroen enge) expositie over het menselijk lichaam, die ook in Amsterdam te zien is geweest. Ik had al over de expositie gelezen in de krant en de onderdelen van het menselijk lichaam ogen ook inderdaad ´creepy´echt. Ook de effecten van een aantal (dodelijke) ziekten op het lijf zijn prachtig uitgevoerd. Omdat alle bordjes in het spaans zijn moet ik mijn uiterste best doen om vanuit het latijn nog een beetje thuis te kunnen brengen wat er allemaal ligt en staat. Erg interessant! http://www.bodiestheexhibition.com/

Daarna storten we ons in het shopping geweld voor polo´s en overhemden voor de heren. Pfffff, blijkbaar is de zaterdag voor kerst in argentinie een populaire shopping dag. Uitgeput verlaten we de ´mall´. We kunnen nog voor 2 gratis flessen Mumm in de rij gaan staan omdat we meer dan de actielimiet hebben gespendeerd, maar de voorste man in de rij verteld ons er ´un ora´ te hebben gestaan. Zelfs met mijn beroerde spaans weet ik wat dat betekent: aftaaien en naar een terras!
We gaan naar Recoleta en bezoeken de zeer beroemde begraafplaats daar. Arme Jeroen: nog veel meer enge dingen. Het is inderdaad voor ons hollanders wel een gek gezicht al die kisten die je in de pracht- en praalhuizen gewoon ziet staan. Vooral de kleine kistjes van miskramen en baby´s zijn natuurlijk erg zielig om te zien.

Na wat geslenter en het bezoeken van de tombe van Evita begeven we ons op de beroemde markt van Recoleta. Erik scoort een hippe tas voor Justine en een ring voor zichzelf. Jeroen een mooi spel met glazen knikkers en ik heb 2 leren riemen meer dan gister in mijn bezit! Sjouwen maar........

Koffers staan nu gepakt voor vertrek naar Bariloche en konden nog net aan dicht.

Delta y Tango

Met de trein van Retiro naar Mitre. Een kaartje kost $0.70 peso per persoon. Voor die 15 eurocent zit je ruim 3 kwartier in de trein! Dat is nog eens het stimuleren van openbaar vervoer. Na koffie op een zonnig terrasje stappen we over op de Tren de Costa, bedoeld voor toeristen en dus $ 12 peso p.p. maar dan wel met airco. We stappen uit in Tigres, station Delta. Naast een casino dat een mega omvang heeft. Parkeerplaats a la Schiphol. Fernando staat ons (al ruim een half uur) op te wachten en brengt ons in de haven naar Christian "my best guy". http://www.safaridelta.com.ar/. In de Zodiac gaan we de Delta in.

Alles gebeurt in de Delta per boot en dus zien we timmerboten en supermarktboten en boten die kinderen van en naar school brengen. Bij de monding van de Rio Panama de las Palmas in de Rio de la Plata legt Christian de boot stil. Het water blijkt daar maar 20 cm diep. Er is een nieuw eiland aan het ontstaan. Als je over de zandplaat loopt wordt het water soms zomaar heel diep. Er staat een hele sterke stroming. Goed oppassen met zwemmen dus. Aan de overkant van de Rio de la Plata ligt Urugay- slechts 25 kilometer zwemmen.

Na lekker opgefrist te zijn varen we verder de delta in. Het is supergroen. Op sommige delen heel stil en andere bijna dichtbevolkt. De huizen varieren van grote paleizen waar mensen per helicopter uit BA komen tot hutjes zonder electra. De lunch krijgen we in een woonhuis aan de Delta waar gekookt wordt door Fernanda, de vriendin van Christian. Bij het aanleggen roept Christian "Fiona". Wij denken dat hij een vrouw roept maar het is een handtamme bever, die vrolijk aan komt waggelen. Geweldig! Op de weg terug veel sms-en van een wanhopige Justine die Erik wil spreken, maar de mobiel is vrijwel geheel leeg. In het hotel terug kunnen ze met elkaar aan de MSN. Waar zouden we zijn zonder internet? ´s Avonds helemaal roodverbrand naar Madero Tango. Een tangoshow met diner die ligt aan de kop van de haven van Puerto Madero http://www.maderotango.com/.


Het uitzicht door de megaglazen pui over de haven is spectaculair en het benenwerk van de dames-heren ook. Wij zijn heel rozig van de hele dag op de boot, dus hebben moeite goed wakker te blijven. 1 uur ´s nachts terug in het hotel vallen we als blokken in slaap.