Als foto prachtig en wat een medisch wonder dat zij nog leeft. Maar tegelijk schieten al die dingen door je hoofd die ik een neonatologe heb horen verzuchten over de risico's voor kindjes die meer prematuur zijn dan 26 weken. Je gunt het Amalia en haar ouders dat ze opgroeit tot een gezonde schone dame, maar haar vooruitzichten lijken me somber. Medische wetenschap zet hem op!
woensdag 23 januari 2008
Prematuur
In het Noordhollands Dagblad werden de winnende nieuwsfoto's 2007 bekend gemaakt (gekozen door de lezers). In de categorie buitenlandse foto's won de foto van baby Amillia Sonja Taylor. Geboren op 24 oktober toen haar moeder nog geen 22 weken zwanger was. Ze woog 283,5 gram; een kwart pak suiker.
Als foto prachtig en wat een medisch wonder dat zij nog leeft. Maar tegelijk schieten al die dingen door je hoofd die ik een neonatologe heb horen verzuchten over de risico's voor kindjes die meer prematuur zijn dan 26 weken. Je gunt het Amalia en haar ouders dat ze opgroeit tot een gezonde schone dame, maar haar vooruitzichten lijken me somber. Medische wetenschap zet hem op!
Als foto prachtig en wat een medisch wonder dat zij nog leeft. Maar tegelijk schieten al die dingen door je hoofd die ik een neonatologe heb horen verzuchten over de risico's voor kindjes die meer prematuur zijn dan 26 weken. Je gunt het Amalia en haar ouders dat ze opgroeit tot een gezonde schone dame, maar haar vooruitzichten lijken me somber. Medische wetenschap zet hem op!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
tja, en tot wanneer kun je een reageerbuis embryotje nog buiten een baarmoeder houden? brrrr. straks helemaal geen baar moeders meer nodig....
Akelige foto....als je ' 22 weken zwanger' googled (wat vrijwel elke zwangere zal doen) kom je al op pagina 1 bij deze foto terecht. Mijn maag draaide er van om....
Rik, dat is toch geen vergelijking?
Een reageerbuisembryo bewust buiten de baarmoeder laten, zit een beetje gek zijn.
Wanneer een kindje extreem vroeg geboren dreigt te worden, wordt er juist alles aan gedaan het zo lang mogelijk in de baarmoeder te houden. Elke dag telt.
En wanneer het dan geboren wordt, en misschien zelfs (in eerste instantie) zelf ademt..... Dan zeg je als ouders niet: "dit is een beetje onder de grens, laat maar dood gaan".
Er zijn ook ongelooflijk veel voorbeelden van kinderen met wie het werk helemaal goed komt.
Zelf heb ik zo'n enorm wonder, van nu inmiddels al weer bijna 13 jaar, rondlopen.
Wat ben ik blij en dankbaar, daar we destijds boute haar gevochten hebben, hoe zwaar die lange onzekere tijd ook was. Het is met dan de moeite waard geweest!
Een reactie posten