Todos Glaciares

4-1-2008 Bezoek aan het Parque Nacional Los Glaciaros (Unesco werelderfgoed). Over een strak blauw Lago Argentina varen we richting de glaciers. Ineens opwinding, want daar in de verte dobbert een ijsbergje. Iedereen met fototoestellen in de aanslag. Het is een mooi gezicht!! De schots is knalblauw. IJsbergen absorberen 6 vd 7 lichtkleuren. Alleen blauwlicht laten zij door en daarom lijkt het net of de ijsberg blauw is. Hoe compacter het ijs hoe blauwer de berg wordt. Een kilometer of 10 verder heeft de boot het moeilijk met de windkracht 8 die over het meer waait. Gestaag tuft de kapitein echter verder en er komen steeds meer ijsbergen voorbijdrijven. Steeds groter, steeds gekkere vormen. Het is zo beeldschoon dat je moet blijven fotograferen. 4-1-2008 Bezoek aan het Parque Nacional Los Glaciaros (Unesco werelderfgoed). Over een strak blauw Lago Argentina varen we richting de glaciers. Ineens opwinding, want daar in de verte dobbert een ijsbergje. Iedereen met fototoestellen in de aanslag. Het is een mooi gezicht!! De schots is knalblauw. IJsbergen absorberen 6 vd 7 lichtkleuren. Alleen blauwlicht laten zij door en daarom lijkt het net of de ijsberg blauw is. Hoe compacter het ijs hoe blauwer de berg wordt. Een kilometer of 10 verder heeft de boot het moeilijk met de windkracht 8 die over het meer waait. Gestaag tuft de kapitein echter verder en er komen steeds meer ijsbergen voorbijdrijven. Steeds groter, steeds gekkere vormen. Het is zo beeldschoon dat je moet blijven fotograferen.

We varen naar de Glacier Spegazzini. Het is de hoogste glacier wand. Er vallen regelmatig brokken naar beneden. Daarvoor hoor je een knetterend scheurend geluid dat sterk lijkt op het geluid van naderend onweer. De kleuren van de gletsjerwand zijn prachtig en de vormen grillig. We krijgen er geen genoeg van.

De tocht gaat verder naar de Uppsala Glacier. Dit is de langste gletser, maar hij is een heel stuk korter dan 30 jaar geleden. Aan de boomranden op de bergen kun je precies zien waar hij vroeger ophield. Erik stelt de vraag "Hoe gaat die gletser dan terug omhoog". Owkee, uitleg gegeven over de groei van een gletsjer door sneeuwval in het bovenste deel gedurende duizende jaren en de afsmelting en afbrokkeling aan de kant waar hij in het water ligt. De Uppsala is heel breed en groot, maar we zijn het unaniem er over eens. De Spegazzini is mooier.

We maken een tussenstop op een klein eilandje: Bahia Onelli, waar we wandelen naar een meer waar de Glacier Onelli in uitkomt. Je staat er letterlijk tussen de ijsschotsjes en ijsbrokken te kijken over het water.

Ook op de terugweg is het moeilijk om te stoppen met het schieten van plaatjes van die mooie ijspaleizen die voorbij drijven.

Een super bijzondere ervaring!