Een raar idee. Je ouders echt bij de "ouderen". Als kind blijf je je ouders altijd zien als je ouders. En toch ongemerkt schuiven ze op in de rij. Ineens zijn zij de oudsten uit de familie en zijn een paar jongere broers al gestorven. Griezelig, dat is het.
Soms lachen ze nog alsof ze tieners zijn (in hun generatie was het woord puber volgens mij nog niet uitgevonden) of kussen elkaar of ze nog maar net verliefd zijn geworden. Soms zijn ze gewoon "oud" en in paniek als dingen anders gaan dan gepland. Wat gaat de tijd snel.
Maar veel van elkaar genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten